Afgelopen weekend was het eerste "Songbird" festival in de Doelen. "Songbird" is een Singer-songwriter festival met een brede Line-up. Naast de vele Nederlandse artisten (o.a. Racoon, Tim Knol en Dazzled Kid) waren er ook internationale Songwriters naar Rotterdam gekomen (o.a. Pete Murray, Maria Mena en Ben Howard). Natuurlijk heel leuk allemaal, maar er was er één die het feest compleet maakte; Fionn Regan. Fionn Regan?
Degene die nog nooit van Fionn Regan gehoord heeft hoeft zich niet heel erg hard te schamen. Hij is ook nauwelijks bekend (zelfs niet bij de doelgroep van het festival). Gedurende het optreden vulde de Willemburgerfoyer zich gestaag, maar dit was grotendeels te danken aan het feit dat er tegelijkertijd niet veel andere optredens waren. Een handje vol mensen die wel ooit van Fionn Regan gehoord hadden verzamelde zich voor het podium.
Fionn Regan speelde slechts 40 minuten; eigenlijk veel te kort. Voor de podiumact hoef je niet te komen, hoewel de vertoning op zichzelf wel vreemd genoeg was. Hij kwam op, pakte een gitaar (hij had er twee, verschillend gestemd) en begon te spelen. Blik op oneindig, dwars door de half lege zaal. Enkel zijn mond en handen bewogen. Af en toe werd er van gitaar gewisseld en werd het publiek bedankt voor het luisteren. Bij twee nummers vond hij het blijkbaar belangrijk ons de titel van het nummer mee te geven en dat was het dan. Een leuke anecdote kwam er niet; bij Fionn gaat het om de muziek.
Degene die nog nooit van Fionn Regan gehoord heeft hoeft zich niet heel erg hard te schamen. Hij is ook nauwelijks bekend (zelfs niet bij de doelgroep van het festival). Gedurende het optreden vulde de Willemburgerfoyer zich gestaag, maar dit was grotendeels te danken aan het feit dat er tegelijkertijd niet veel andere optredens waren. Een handje vol mensen die wel ooit van Fionn Regan gehoord hadden verzamelde zich voor het podium.
Fionn Regan speelde slechts 40 minuten; eigenlijk veel te kort. Voor de podiumact hoef je niet te komen, hoewel de vertoning op zichzelf wel vreemd genoeg was. Hij kwam op, pakte een gitaar (hij had er twee, verschillend gestemd) en begon te spelen. Blik op oneindig, dwars door de half lege zaal. Enkel zijn mond en handen bewogen. Af en toe werd er van gitaar gewisseld en werd het publiek bedankt voor het luisteren. Bij twee nummers vond hij het blijkbaar belangrijk ons de titel van het nummer mee te geven en dat was het dan. Een leuke anecdote kwam er niet; bij Fionn gaat het om de muziek.
Fionn Regan is een jongen uit Ierland. Een heel flitsende verschijning is het niet, maar hij valt zeker op. Dit m.n. door zijn prachtige kapsel. Fionn Regan bracht in 2006 zijn eerste plaat uit The end of history. Deze plaat kreeg erg goede recensies, maar na het verschijnen van de tweede plaat bleef het even stil. The shadow of an Empire was heel anders dan The end of history en deze wijziging van sound werd niet door iedereen gewaardeerd. Nu is er een nieuwe plaat uit; 100 Acres of Sycamore, welke weer meer als The end of history klinkt.
Dat nog niet meer mensen de muziek hebben weten te vinden is jammer, want het is schitterend. Fionn Regan gaat door waar Bob Dylan na John Wesley Harding in 1967 op hield. Regans gitaarspel is geweldig en zijn teksten zijn net zo verhalend als die van Dylan, minder maatschappij kritisch maar zeker zo mooi. Gezien het feit dat Dylan, Neil Young en Paul Simon nog altijd niet aan populariteit inboeken en albums als Freewheelin', Harvest en Bookends nog altijd goed verkopen zou je zeggen dat er nog een doelgroep is... Toch blijft het moeilijk om je naam gevestigd te krijgen, misschien dat hij met zijn optreden op "Songbird" toch weer wat zieltjes heeft weten te winnen.
Tip van de dag: Soms ontdek je platen op een vreemde manier; in 2003 keek ik op Onstage.nl (de site waar aangekondigd staat welke concertkaarten er in de voorverkoop komen). In dit lijstje stond Teitur. Bleek ook zeer onbekend, maar Poetry and aeroplanes was schitterend en het concert ook. In 2006 kwam Teiturs tweede plaat uit Stay under the stars. Omdat Youtube toen nog min-of-meer uitgevonden moest worden luisterde ik altijd via Amazon.com naar muziek om te horen of nieuwe platen de moeite waard waren voor ik ze kocht. Op deze site krijg je ook meteen te zien "wat mensen die die CD hebben gekocht nog meer hebben gekocht". En zo blijkt dat mensen die Teitur leuk vinden Fionn Regan ook leuk vinden. En zo kwam het dus dat ik Fionn Regan ontdekte. Conclusie: goed je best doen om nieuwe muziek te ontdekken; het loont!
Tip van de dag: Soms ontdek je platen op een vreemde manier; in 2003 keek ik op Onstage.nl (de site waar aangekondigd staat welke concertkaarten er in de voorverkoop komen). In dit lijstje stond Teitur. Bleek ook zeer onbekend, maar Poetry and aeroplanes was schitterend en het concert ook. In 2006 kwam Teiturs tweede plaat uit Stay under the stars. Omdat Youtube toen nog min-of-meer uitgevonden moest worden luisterde ik altijd via Amazon.com naar muziek om te horen of nieuwe platen de moeite waard waren voor ik ze kocht. Op deze site krijg je ook meteen te zien "wat mensen die die CD hebben gekocht nog meer hebben gekocht". En zo blijkt dat mensen die Teitur leuk vinden Fionn Regan ook leuk vinden. En zo kwam het dus dat ik Fionn Regan ontdekte. Conclusie: goed je best doen om nieuwe muziek te ontdekken; het loont!
