Waar houdt een verzameling op... Ik ben ooit begonnen met blikjes, toen werden het platen, later art-deco en uiteindelijk glas en plateel. Maar daar blijft het al lang niet meer bij; het laat zich nu het beste vangen (denk ik) als 20ste eeuwse Nederlandse kunst, met het accent op de jaren 1900-1960. En met de verschuiving van de verzamelgrens is er in eens ook weer veel nieuw terrein. En dat is leuk, want ik ben van mening dat je altijd moet verzamelen met een visie. En omdat heel veel kunstenaar m.n. die uit de begin periode van de vorige eeuw heel veelzijdig waren, is het dank ik ook leuk om deze veelzijdigheid te tonen. Vandaar de volgende aankoop (geen start van een nieuwe verzameling dus).
Harm Kamerlingh Onnes (1893-1985)
Het beeldje kocht ik al eerder. Het is gemaakt in 1961 door de Leidse kunstenaar Harm Kamerlingh Onnes. Zijn vader was ook kunstenaar (Menso) en zijn oom natuurkundige (die de nobelprijs won voor de ontdekking van supergeleiding en een methode om helium vloeibaar te krijgen. Veel mensen kennen de naam Kamerlingh Onnes dan ook wel, want bijna iedere stad heeft wel een Kamerlingh Onnes straat, maar die zijn dus vernoemd naar de oom van Harm). Toch is de invloed van Harm Kamerlingh Onnes op de kunst zeker ook een straatnaamvernoeming waard. Zeker de laatste jaren is er steeds meer belangstelling voor zijn werk. In zijn beginjaren was het werk geabstraheerd realistisch, in de trand van Bart van der Leck (hier werden ook glas-in-lood ramen van gemaakt). Maar na een bezoek aan het atelier van Mondriaan bedacht Kamerlingh Onnes zich. Dat abstracte werk was niets voor hem. Vanaf 1925 begint hij dan in een nieuwe stijl. Hij maakt tekeningen en schilderijen van de dagelijkse dingen. Mensen die op straat lopen, cafetjes, ziekenhuizen, bruiloften ect. En dat allemaal uiterst lullig getekend. De werken zijn vaak klein, maar kleurrijk en erg illustratief (of misschien is naief een beter woord). Keramiek was ook belangrijk in zijn ouvre. Kamerlingh Onnes begon als eerste particulier een tegelfabriekje aan huis. Daarnaast maakte hij veel beeldjes (die vaak ook erg lullig zijn). Veel mensen kunnen zijn kunst dan ook niet zo waarderen. Zij vinden dat kunst pas goed is als het naar hun inschatting moeilijk was om te maken. Toch lijkt Kamerlingh Onnes terrein te winnen. Ik heb het beeldje al een tijdje en dat is maar goed ook, want ik had het nu niet meer kunnen betalen. De afgelopen 2 jaar is er bijna ieder kwartaal wel ergens een expositie van zijn werk. Vorig jaar was de grootste bij kunsthandel Simonis&Buunk. Daarnaast is er een grote expositie geweest in de Lakenhalen te Leiden, waar ze veel werk van hem hebben. Van deze expositie kocht ik het boek en dat bracht mij dat de volgende aankoop. Wat ik eigenlijk al wel wist werd in het boek bevestigd. Kamerlingh Onnes heeft ook postzegels ontworpen! In het boek staan er twee, maar na wat research was ik er uit. Er zijn 3 series: Kinderpostzegels (1929) Nederlandse Antillen (Caribisch commitee 1956) en Zomerzegels (Kustvaard 1957). En na nog wat zoekwerk, allemaal gekocht!
Ik ben blij dat ik ze heb; want het is een leuke aanvulling in de collectie; maar ik denk mijn postzegel verzameling hier weer stopt (hoewel Jan Toorop ook zegels ontworpen heeft...). Postzegels verzamelen is te makkelijk. Er heeft geen mens meer belangstelling voor en ze kosten dan ook niets. De zegel "Nederlandse Antillen" (oorsprongelijk 15cent), kost nog altijd 15 cent (nu in euro's weliswaar, maar de verzendkosten waren dus duurder). Vreemd genoeg zijn postzegelverzamelaars minder geïnteresseerd in de ontwerper. De grootste kunst is dus uiteindelijk om de ontwerper te achterhalen. Maar hier ga ik me verder niet aan wagen. Misschien is er ook weinig over bekend, omdat de tijd die je er uiteindelijk in steekt nooit meer terug verdiend krijgt.
Tip van de dag: Leuke postzegels kopen als ze in een collectie passen, maar geen postzegels gaan verzamelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten